عزای جعفریان

زین ماتمی که چشم ملایک ز خون، ترست

گویا عزای صادق آل پیمبرست
یا رب چه روی داده، کزین سوگ جانگداز
خلقی پریش خاطر و، دلها پر آذرست
مُلک و مَلک به ناله و افغان و اشک و آه
چون داغدار، حضرت موسی بن جعفرست
خون می رود ز فرط غم از چشم شیعیان
زیرا که قلب عالم امکان مکدرست
منصور، شاد گشت ز قتل خدیو دین
اما به خُلد، غمزده زهرای اطهرست
او گرچه کشت خسرو دین را ولی به دهر
نامش به ننگ تا به ابد ثبت دفترست
تن در نداد بر ستم و، این کلام نغز
بر پیروان حق و عدالت مقررست:
آزاد مرد، تن به زبونی نمی دهد
مرگ از حیات در نظر مرد خوشترست
تنها نه اشکبار چشم صفا زین عزا بود
دلهای شیعیان همه از غم مکدرست

وهابی شیعه ومکتب حسین

شیعه بودن هزینه دارد

عافیت طلبها از تفسیر مکتبی عاشورا می هراسند و انان که می ترسند در کربلا جایی ندارند.

سلمان حدادی مولوی وهابی شیعه شده

ببینید:

خاطرات .....{میخواستم بنویسم جالب دیدم نه بالاتر از ان است} دارد .....

به نام نامی سر

از شاعر اهل بیت سید حمیدرضا برقعی:

به نام نامی سر، بسمه‌ تعالی سر
بلند مرتبه پیکر، بلندبالا سر

فقط به تربت اعلی، سجده خواهم کرد
که بنده‌ی تو نخواهد گذاشت، هرجا سر

گزیده سخنرانی حجت الاسلام پناهیان در هیأت میثاق

با خدا زندگی کن.
نگاه امتحانی داشتن به زندگی با نگاه غیر امتحانی داشتن به زندگی خیلی متفاوت است. نگاه امتحانی به  بندگی هم همین‌طور متفاوت است.وقتی که می‌گوییم محور مقدرات الهی امتحان است یعنی سختی می‌دهد برای امتحان است. آسایش هم می‌دهد برای امتحان است.نه تنها محور تقدیرات امتحان است. تکلیف تو هم بر اساس امتحان است. دین هم چیزی نیست جز یک طرح برای امتحان. به خدا قسم اگر امتحان برایت جا نیافتد یا اگر نگاه غالبت نشود معارف دینی هم تو را به اشتباه می‌اندازند. معارف دینی را هم کج و کوله می‌گیریم.

live with God!
Looking at life as an exam field is completely different from looking at it without considering the exam. Same difference applies to the concept of servitude. When it is said that examination is the basis of Allah’s divine decree (predetermination), it means the hardship he gives us is for the examination, the comfort is too for the examination. Not only is the examination the basis of Allah’s divine decree, your duty is too based on the exam. Religion is also nothing but a scheme for examination. I swear to God if you don’t comprehend the concept of examination or your dominant approach to life isn’t the examination, even the religious teachings (maaref) will mislead you, we will have a distorted image of religious teachings.

گوشه ای از مراقبتهای ماه محرم

سزاوار است حال دوستان آل محمد – که رحمت خدا بر آنان باد – به حکم دوستی و وفا و ایمان به خداوند بلند مرتبه و بزرگ و رسول کریم، در دهه اول محرم تغییر نموده و در دل و سیمای خود، آثار اندوه و درد این مصیبتهای بزرگ و دردناک را آشکار نمایند. باید مقداری از لذائذ زندگی را که از خوردن و نوشیدن و حتی خوابیدن و گفتن بدست می آید ترک نموده و مانند کسی باشند که پدر یا فرزند خود را از دست داده است و حرمت و احترام حریم پیامبر و امام را بیشتر از حرمت جان خود و خانواده خود بداند و آنان را بیشتر دوست داشته باشد.

(قُلْ إِنْ کانَ آباؤُکُمْ وَ أَبْناؤُکُمْ وَ إِخْوانُکُمْ وَ أَزْواجُکُمْ وَ عَشِیرَتُکُمْ وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها وَ مَساکِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَیْکُمْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفاسِقِینَ )توبه/24.

شعر کم نظیر شهریار در مورد امام حسین علیه السلام

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین

از حریم کعبۀ جدّش به اشکی شست دست
مروه پشت سر نهاد امّا صفا دارد حسین

می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم
بیش از اینها حرمت کوی منا دارد حسین

پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست
اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین

بس که محمل ها رود منزل به منزل با شتاب
کس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین

رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند
 تا به جائی که کفن از بوریا دارد حسین

بردن اهل حرم دستور بود و سرّ غیب
ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین

سروران ، پروانگان شمع رخسارش ولی
چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین

سر به قاچ زین نهاده راه پیمای عراق
می نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین

او وفای عهد را با سر کند سودا ولی
خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین

دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا
با کدامین سرکند ، مشکل دو تا دارد حسین

سیرت آل علی با سرنوشت کربلاست
هر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسین

آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند
عزّت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین

دشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیت
داوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسین

بعد از اینش صحنه ها و پرده ها اشک است و خون
دل تماشا کن چه رنگین سینما دارد حسین

ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه ای
گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین

دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز
با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین

شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا
جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین

اشک خونین گو بیا بنشین به چشم "شهریار"
کاندرین گوشه عزائی بی ریا دارد حسین